YOKSUNLUK DÜŞÜNCESİ
Yoksunluk düşüncesi iyi çocukların istedikleri hayatı elde etmelerini engeller.
Çocukluklarında ihtiyaçlarının yeterince karşılanmaması, iyi çocuklarda, etrafta dolaşmak ve yaşamak için ihtiyaç duydukları şeylerin yeterli olmadığı inancını yarattı. Bu yoksunluk deneyimi, dünyaya baktıkları mercek haline geldi.
Bu kıtlık ve yoksunluk paradigması, Efendi Çocukları manipülatif ve kontrol edici hale getirir. Bu; onların sahip olduklarına tutunmalarının ve çok fazla risk almamalarının daha iyi olduğuna inanmalarına neden olur. Bu; onları kendilerinde eksik olan şeylere sahipmiş gibi görünen diğer insanlara karşı gücendirmeye ve kıskançlığa götürür.
İyi çocuklar, yoksunluk düşüncelerinden dolayı küçük düşünürler. İyi şeylere sahip olmayı hak ettiklerine inanmazlar. Dünya görüşlerine asla meydan okunmadığından emin olmak için her türlü yolu bulurlar. Elde olanlarla ve ele geçirdikleri ile yaşarlar ve hak ettikleri tek şeyin bu olduğunu düşünürler. Gerçekten arzuladıkları şeye neden asla sahip olamayacaklarını açıklamak için her türlü rasyonalizasyon yaratırlar. Kendi kendini gerçekleştiren kehanet ve inançları nedeniyle, iyi çocuklar nadiren gerçek potansiyellerini yaşarlar veya hayatta gerçekten istediklerini elde ederler.
TANIDIK İŞLEVSİZ SİSTEMLERDE TAKILI KALMAK
Önceki bölümlerde belirtildiği gibi, iyi çocukların aşkta istediklerini elde etmesini engelleyen iki önemli faktör vardır: Birincisi, tanıdık, ancak tatmin edici olmayan ilişkileri yeniden yaratma eğiliminde olmalarıdır. Çocukken deneyimledikleri aynı işlevsiz ilişki türlerini yaratmalarına yardımcı olacak partner ve eş bulurlar. Bu erkekler daha sonra kendilerini sıklıkla eşlerinin işlevsizliğinin kurbanı olarak görürler. İyi Çocuklar, bu insanlara bir nedenden dolayı ilgi duyduklarını görmekte zorlanıyorlar.
İkincisi, İyi Çocuklar istedikleri türden ilişkileri nadiren yaşarlar çünkü onlar kötü sonlandırıcıdır. Sağlıklı bir insan bavulunu toplayıp yoluna devam ettiğinde, iyi çocuklar bir şeylerin mucizevi bir şekilde değişeceğini umarak aynı şeyi yapmaya devam eder.
İyi çocuklar , Efendi Adamlar işlerinde çok farklı değildir. Çocukluklarının işlevsiz rollerini, ilişkilerini ve kurallarını yeniden yaratmalarına izin veren kariyerlere ve iş durumlarına ilgi duyarlar. Genellikle kendilerini bu durumların çaresiz kurbanları olarak görürler. Nadiren, bu sistemlere neden ihtiyaç duyduklarını ve ayrılma seçeneklerinin olduğunu anlarlar.
İşlerinde ve kariyerlerinde bilinçsizce tanıdık aile kalıplarını yeniden yaratmak, iyi çocukların takılıp kalmasına ve memnun olmamasına neden olur. Çocukluklarının işlev bozukluğunu sürdürürken, gerçekten istediklerini nadiren yaparlar veya seçtikleri mesleğin zirvesine yükselirler.
Yorum Gönder